طول دوره استروئید در بدنسازی چند هفته باشد – راهنمای جامع

اگر به دنبال یافتن پاسخ این سوال هستید که طول دوره استروئید در بدنسازی باید چند هفته باشد، احتمالا با حجم زیادی از اطلاعات و نظریه‌های مختلف مواجه شده‌اید. در این نوشته از فیتنسیا به بررسی این موضوع می‌پردازیم. به طور کلی، طول دوره استروئید به هدف شما و همچنین نوع استروئید مصرفی بستگی دارد.

دوره‌های استروئید از نظر طول دوره و مدت اجرا به چند بخش کلی تقسیم می‌شوند. از جمله کوتاه، متوسط، استاندارد و یا طولانی. طول دوره استاندارد معمولا ۱۲ هفته در نظر گرفته می‌شود. با این تفاسیر، چطور بفهمید که کدام طول دوره برای شما مناسب‌تر است؟

پاسخ به این سوال کار چندان ساده‌ای نیست. زیرا عوامل متعددی در آن دخیل است. از جمله مواردی که در تعیین مدت زمان اجرای یک دوره بدنسازی تأثیرگذار هستند،‌ می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

• از کدام ترکیب (یا ترکیبات) استروئیدی استفاده می‌کنید؟
• سطح تجربه شما در مصرف هورمون‌های استروئیدی چقدر است؟
• تا چه میزان می‌توانید عوارض جانبی را کنترل و مدیریت کنید؟
• اهداف اصلی شما از اجرای دوره بدنسازی چیست؟

شما باید مزایا و معایب استروئیدهای مختلف را بدانید. باید بدانید کدام استروئیدها برای دوره‌های کوتاه، کدام برای دوره‌های متوسط و کدام موارد برای دوره‌های بدنسازی طولانی مناسب هستند.

البته هیچ چیزی قطعی و جامع نیست. یعنی شاید استروئیدی که برای شما در طول دوره متوسط پاسخگو است، برای نفر بعدی مناسب نباشد. پس رویکرد شما باید براساس شرایط بدنی خودتان باشد.

این نوشته فقط برای افزایش آگاهی مخاطبان است و مصرف هیچ دارویی را تبلیغ نمی‌کند.

در این نوشته روی مزایا و معایب طول دوره‌های استروئیدی مختلف تمرکز می‌کنیم. همچنین با هم بررسی می‌کنیم که هر ورزشکار بهتر است از کدام نوع دوره بدنسازی استفاده کند.

به یاد داشته باشید که بسیار مهم است از هر دوره استروئید که اجرا می‌کنید تجربه کسب کنید. منظور از تجربه این است که با دقت بررسی کنید که هر استروئید روی بدن شما چه اثراتی دارد. همچنین باید به این موضوع توجه کنید که آن استروئید در چه بازه زمانی به شما نتایج مثبت را می‌دهد. این اطلاعات به اجرای بهتر و موثرتر دوره‌های بعدی کمک زیادی می‌کند.

فهرست مطالب

• دوره استروئید طولانی (۳ تا ۹ ماه!)
• دوره استاندارد (۱۰ تا ۱۲ هفته)
• دوره استروئید با طول متوسط (۸-۶ هفته)
• دوره استروئید کوتاه (۳-۲ هفته)

دوره استروئید طولانی (۳ تا ۹ ماه!)

این دسته از دوره‌های استروئیدی یک دوره طولانی مدت در حد ۳ ماه و یا بیشتر تا ۹ ماه را پوشش می‌دهد. این رویکرد فقط (تأکید می‌کنیم فقط) برای ورزشکاران بسیار باتجربه در مصرف استروئید که آماده هستند یک استراتژی بسیار شدیدتر و البته پر ریسک را تجربه کنند مناسب به نظر می‌رسد.

چرا طول دوره باید اینقدر طولانی باشد؟

ورزشکاران دلایل مختلفی برای اجرای دوره‌های طولانی دارند. برخی فکر می‌کنند که دستاوردهای به دست آمده ماندگارتر خواهد بود؛ زیرا بدن برای مدت زمان بیشتری در حالت آنابولیک بوده و رشد عضلانی بیشتری اتفاق افتاده است. با این حال، شواهد خاصی وجود ندارد که نشان دهد این تصور صحیح است.

اما شاید دلیل اصلی یک دوره طولانی این باشد که بدن ورزشکار زمان بیشتری برای عضله‌سازی (با حضور مداوم استروئید آنابولیک) دارد.

در تئوری، این می‌تواند به معنای عضله‌سازی ثابت در طول دوره باشد. اما در واقعیت همه مصرف کنندگان در حین اجرای دوره، به مرور زمان با کاهش سرعت رشد عضلات و در نهایت رسیدن به استاپ مواجه می‌شوند. زمان رسیدن به استاپ رشد عضلانی در حین دوره استروئید برای هر شخص می‌تواند متفاوت باشد و به نوع استروئیدها هم بستگی دارد. اما اکثر افراد پس از ۳ ماه (یا کمتر) شاهد کاهش سرعت رشد می‌باشند.

پس چرا برخی ورزشکاران دوره‌های طولانی حتی تا ۹ ماه اجرا می‌کنند؟ نگهداری تمام نتایج!

همه ما می‌دانیم که بعد از اتمام دوره، خواه ناخواه بخشی از نتایج کسب شده از دست می‌رود. پس شاید یک ورزشکار برای نگهداری نتایج دوره برای مدت زمان طولانی‌تر، بخواهد طول دوره را بیشتر کند. توصیه می‌کنم مقاله نگهداری حجم عضلات بعد از دوره استروئید را بخوانید.

به طور کلی، هرکسی که می‌خواهد یک دوره استروئید طولانی را شروع کند، باید برنامه و دلیل درستی برای این کار داشته باشد.

بسیار بعدی است که دوره طولانی برای شما مناسب باشد. پس توصیه می‌کنیم از اجرای چنین دوره‌هایی خودداری کنید.

معایب و خطرات یک دوره استروئید طولانی چیست؟

کاملا واضح بدیهی است که هرچه طول دوره استروئید طولانی‌تر باشد، احتمال بروز عوارض جانبی و شدت آن‌ها نیز بیشتر خواهد بود. (البته نوع ترکیبات مصرف شده نیز مهم هستند). بنابراین، ورزشکاری که تصمیم می‌گیرد دوره طولانی اجرا کند، باید خودش را برای مواجهه و مقابله با عوارض جانبی مختلف مربوط به استروئیدها آماده کند.

برخی ورزشکاران هستند که تقریبا از قواعد ذکر شده مستثنی هستند. اگر ورزشکار چندین سال تجربه موفق در مصرف انواع استروئیدها داشته باشد، شاید با یک برنامه ریزی دقیق و اصولی برای اجرای دوره استروئید طولانی، شاهد رشد و پیشرفت مداوم باشد. افزودن پپتاید به این دوره (با برنامه‌ریزی درست) می‌تواند دوره را موثرتر سازد.

به یاد داشته باشید که برنامه تمرینی و رژیم غذایی دو عامل بسیار مهم هستند. ورزشکار در هر سطحی که باشد و هر دوره‌ای که اجرا کند، باید به طور ویژه به این دو عامل توجه کند. زیرا در غیر این صورت نتیجه مطلوبی حاصل نمی‌شود.

اگر بودجه شما برای دوره محدود باشد، احتمالا از اجرای دوره استروئید طولانی منصرف خواهید شد. هرچه دوره طولانی‌تر باشد شما به مقدار بیشتری از استروئیدها و مکمل‌ها نیاز دارید و این یعنی باید بیشتر هزینه کنید.

عوارض جانبی یکی دیگر از نگرانی‌ها و اشکالات اساسی مربوط به دوره استروئید طولانی است. به عبارت ساده، هرگونه عارضه جانبی به مرور زمان شدیدتر خواهد شد و شما باید در تمام مدت مراقب این عوارض جانبی باشید.

توقف کامل تولید تستوسترون طبیعی توسط بدن یک مسئله جدی است که باید در نظر گرفته شود. در پاکسازی بعد از دوره برای تحریک بیضه‌ها به تولید مجدد تستوسترون باید از HCG کمک بگیرید.

مناسب‌ترین ترکیبات استروئیدی برای دوره طولانی

گزینه‌های بسیار کمی برای یک دوره طولانی وجود دارد. معمولا تستوسترون انانتات یا سایپیونات به تنهایی برای یک دوره طولانی استفاده می‌شوند. دلایل مختلفی وجود دارد که توضیح می‌دهد چرا تستوسترون در مقایسه با سایر استروئیدها برای دوره طولانی مناسب‌تر است:

• به طور مستقیم سطح تستوسترون بدن را افزایش می‌دهد. از آن‌جایی که تولید طبیعی تستوسترون در دوره‌های استروئیدی طولانی مدت، کاملا متوقف می‌شود، باید با مصرف شکل مصنوعی تستوسترون سطح این هورمون را بالا نگه دارید. در غیر این صورت دچار علائم کمبود تستوسترون می‌شوید. مثل کاهش میل جنسی، افسردگی و …
• هر دو استر معرفی شده یعنی انانتات و سایپیونات دارای نیمه عمر طولانی هستند. این یعنی شما در تمام مدت دوره، تعداد تزریق کمتری دارید. معمولا فقط یک تزریق در هر هفته کافی است. همچنین تعداد تزریق بیشتر از دو بار در هفته نمی‌شود. علاوه بر این، به دلیل طولانی بودن نیمه عمر، سطح سرمی دارو به طور بهینه حفظ می‌شود.
• در نهایت ما می‌دانیم که تستوسترون دارای رتبه آنابولیک به آندروژنیک ۱۰۰:۱۰۰ است. پس میزان نتایج مثبت و عوارض جانبی احتمالی در تعادل هستند.

مزایای چنین دوره طولانی با استفاده از تستوسترون تمام اهداف مهم در بدنسازی را پوشش می‌دهد. از جمله افزایش سنتز پروتئین و احتباس نیتروژن (عضله‌سازی) و همچنین افزایش لیپولیز (چربی‌سوزی).

ثابت شده است که تستوسترون واقعا موثر است. پس در صورت مصرف این هورمون استروئیدی بسیار بعید است که شاهد نتایج مثبت آن نباشید.

در مورد دوز مصرف چطور؟ اگر تصمیم به اجرای یک دوره طولانی مدت گرفته‌اید، دوز مصرفی تستوسترون در هر هفته باید بین ۲۰۰ تا نهایتا ۵۰۰ میلی‌گرم باشد.

ترکیبات ثانویه مناسب برای دوره‌های طولانی (استک)

شما می‌توانید فقط با تستوسترون یک دوره استروئید طولانی اجرا کنید، اما بسیاری از افراد به دلایل مختلفی یک ترکیب دیگر به دوره اضافه می‌کنند. مثلا شاید یک ورزشکار با افزودن ترکیب دوم به دوره و کاهش دوز تستوسترون بخواهد عوارض جانبی آندروژنیک را کاهش دهد؛ زیرا هرچه دوز مصرف تستوسترون بیشتر باشد، شدت عوارض جانبی آندروژنیک نیز افزایش خواهد یافت.

بسته به ترکیباتی که به دوره اضافه می‌کنید، نسبت آنابولیک به آندروژنیک تغییر می‌کند و در صورت تمایل می‌توانید ترکیبات را به نوعی تغییر دهید که خواص آنابولیک بیشتر شود.

یکی دیگر از مزیت‌های احتمالی این است که شاید افزودن سایر ترکیبات به دوره تستوسترون، مجموعه‌ای از فواید را در اختیار ورزشکار قرار دهد. به ویژه استروئیدهایی که می‌توانند به مفاصل و رباط‌ها کمک کنند، اشتها را افزایش دهند یا سرعت ریکاوری را افزایش دهند. بنابراین با افزودن یک ترکیب ثانویه به دوره تستوسترون می‌توانید از ویژگی‌ها و مزایای متفاوتی برخوردار شوید. البته این کار را باید با احتیاط و کاملا اصولی انجام دهید.

مرحله بعدی است که انتخاب کنید کدام ترکیب استروئیدی ثانویه را به دوره طولانی مدت تستوسترون اضافه کنید. همه ترکیبات برای یک دوره طولانی مناسب نیستند. اما برخی از آن‌ها وجود دارند که مزایای قابل توجهی دارند. از جمله:

• دکا دورابولین (ناندرولون): استروئید دکا نیمه عمر طولانی دارد. در کنار تستوسترون بسیار خوب عمل می‌کند و به خوبی با آن ترکیب می‌شود. با حداقل عوارض جانبی آندروژنیک و استروژنیک همراه است (البته هنوز هم عوارض جانبی خاصی وجود دارد). دکا دورابولین به شما قدرت و افزایش وزن و حجم بسیار خوبی می‌دهد.
• بولدنون (اکوئی پویز): این استروئید نیز مشابه با دکا دورابولین به خوبی با تستوسترون ترکیب شده و نتایج دوره را افزایش می‌دهد. همچنین با حداقل عوارض جانبی نتایج چشمگیری در افزایش قدرت و حجم عضلات به شما می‌دهد.
• پریموبولان: پریموبولان با نام متنولون نیز شناخته می‌شود. این استروئید یکی از ایمن‌ترین استروئیدهاست. به خوبی با تستوسترون استک شده و می‌تواند نتایج دوره را افزایش دهد.
• مسترون: مسترون یا دروستانولون یکی از استروئید مناسب برای چربی‌سوزی و کات است. این استروئید در دو فرم متفاوت انانتات و پروپیونات وجود دارد. (با تستوسترون اشتباه نگیرید). مسترون انانتات دارای نیمه عمر طولانی‌تر (حدود ۱۰ روز) است. از این رو فرم انانتات آن برای دوره‌های طولانی‌مدت مناسب‌تر است.

۱. دکا دورابولین

دکا دارای خواص آندروژنی کم است اما به شدت آنابولیک است. مزایای منحصر به فرد دیگری مانند تقویت ایمنی، تراکم استخوان و سلامت مفاصل را به همراه دارد و این‌ها می‌توانند برخی از دلایل اصلی استفاده مردم از آن باشند.

دکا بدون نگرانی از عوارض جانبی استروژنی به افزایش قدرت و توده عضلانی کمک می‌کند. این می‌تواند برخی از اثرات آندروژنیک خفیف مانند ریزش مو را ایجاد کند، اما در مقایسه با سایر ترکیبات، خفیف در نظر گرفته می‌شود. عارضه جانبی ژنیکوماستی فقط در دوزهای بالا باعث نگرانی می‌شود.

یکی از اصلی‌ترین عارضه‌های جانبی احتمالی دکا دورابولین دکا دیک نام دارد. در این وضعیت، ورزشکار مرد توانایی جنسی خود را تقریبا از دست می‌دهد. برای جلوگیری از این مشکل باید یک فرم تستوسترون در کنار دکا مصرف شود.

توصیه میکنم مقاله دوره دکا دورابولین و تستوسترون سایپیونات را مطالعه کنید.

دکا یک انتخاب مناسب برای یک دوره طولانی است که در آن بدن به طور مداوم تحت استرس است (فشار بر مفاصل در تمرینات بدنسازی سخت).

این ترکیب به سلامت رباط، مفاصل و استخوان کمک می‌کند. به طور کلی می‌توانید دکا را فقط یک بار در هفته تزریق کنید و سطح آن را ثابت نگه دارید. معمولا مصرف دکا سه هفته قبل از پایان دوره قطع می‌شود. دوز مصرف آن نیز تقریبا دو سوم دوز تستوسترون است.

۲. بولدنون

بولدنون یا اکوئی پویز یکی از مشتقات تستوسترون است. (دقت کنید خود تستوسترون نیست).

این استروئید یک اثر آنابولیک مشابه با تستوسترون ارائه می‌دهد، اما با اثرات آندروژنی کاهش یافته. همچنین ریسک عوارض جانبی استروژنیک نیز کمتر است.

یکی از مواردی که در مورد بولدنون می‌تواند برای برخی عارضه جانبی و برای برخی دیگر اثر مثبت در نظر گرفته شود، افزایش اشتها است.

افزایش پمپ و دم عضلات در حین تمرین، استقامت بیشتر عضلات و رگ‌سازی از دیگر نتایج مثبت بولدنون هستند.

شما می‌توانید بولدنون را تنها یک بار در هفته و دو سوم الی سه چهارم دوز تستوسترون مصرف کنید.

نقطه ضعف این استروئید افزایش احتمالی فشار خون است. اما اکثر مصرف‌کنندگان در صورت استفاده دوزهای متوسط عوارض جانبی خاصی گزارش نکرده‌اند.

۳. پریموبولان

پریموبولان یک استروئید مشتق شده از DHT است که وقتی برای دوره طولانی استفاده می‌شود به خوبی عمل می‌کند.

در مقایسه با بسیاری از ترکیبات دیگر اثرات سرکوب کنندگی کمتری (روی تستوسترون طبیعی) دارد و همچنین اثرات آندروژنی را کاهش می‌دهد. اما برای به دست آوردن نتایج خوب، احتمالا باید از دوز بالای این ترکیب استفاده کنید و به دلیل قیمت بالای Primobolan، ممکن است برای همه امکان استفاده طولانی مدت وجود نداشته باشد.

برای تثبیت سطح آن در خون، باید پریموبولان را دو بار در هفته با دوزی در محدوده ۳۰۰ تا ۸۰۰ میلی‌گرم در هفته مصرف کنید.

در نظر داشته باشید که بهترین نتایج در محدوده ۷۰۰ الی ۸۰۰ میلی‌گرم در هفته به دست خواهد آمد. اگر از دوز بالای تستوسترون و دوز پایین پریموبولان استفاده می‌کنید، احتمالاً متوجه اثرات پریمو نخواهید شد. بنابراین بهتر است حداقل دوز تستوسترون و پریموبولان را مساوی کنید، یا دوز پریموبولان را کمی بیشتر کنید.

۴. مسترون انانتات

Masteron هم یک استروئید بر پایه DHT است و به طور ویژه برای تقویت سفتی و خشکی عضلات مفید است؛ زیرا هیچگونه احتباس آب یا سایر اثرات استروژنی وجود ندارد. نکات منفی شامل اثرات آندروژنی قوی‌تر مانند ریزش مو، آکنه و افزایش سایز پروستات است که در صورت استفاده طولانی مدت از ترکیب محتمل‌تر است.

تزریق دو بار در هفته برای مسترون ایده آل است و دوز آن باید در محدوده ۲۰۰ تا ۶۰۰ میلی‌گرم در هفته باشد.

اکثر مصرف‌کنندگان هیچ نیاز یا فایده‌ای برای دوزهای فراتر از ۴۰۰ میلی گرم نخواهند داشت؛ زیرا خشکی بیش از حد عضلات می‌تواند عملکرد را مختل کند.

ترکیبات کمکی برای دوره‌های طولانی مدت

شما می‌توانید برخی از عوارض جانبی استروئیدهای فوق را با گنجاندن یک یا چند ترکیب کمکی در دوره کاهش دهید. این داروهای کمکی شامل موارد زیر هستند:

• افزایش سطح استروژن باعث احتباس آب، ژنیکوماستی و افزایش فشار خون می‌شود. برای جلوگیری از افزایش استروژن مهارکننده‌های آروماتاز مثل لتروزول، آریمیدکس یا آروماسین و یا SERMهایی مثل تاموکسیفن یا کلومیفن مصرف کنید.
• عوارض جانبی آندروژنیک به دلیل افزایش سطح DHT شامل ریزش مو: فیناستراید
• فشار خون بالا: مهارکننده‌های ACE (مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین)، مسدودکننده‌های بتا، دیورتیک‌ها (ادرار آور)
• عوارض جانبی پرولاکتین: ویتامین ب۶، کابرگولین، بروموکریپتین، میراپکس
• عوارض جانبی پروژسترون: وینسترول
• تنبلی بیضه: گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) برای جلوگیری از وابستگی به HCG باید این دارو را به مقدار کم مصرف کنید.

ترکیبات چربی‌سوزی / افزاینده متابولیسم

۱. کلن بوترول

کلنبوترول یک چربی سوز موثر شناخته شده است که برای مراحل رژیم غذایی قبل از مسابقه مناسب است، زیرا دارای خاصیت ضد کاتابولیک قدرتمندی است که به توقف از دست دادن عضلات کمک می کند.

در اصل به عنوان یک داروی آسم در دسته داروهای آنتاگونیست گیرنده بتا طراحی شده است.

اکثر کاربران دوز مصرف را به شکل هرمی تنظیم می‌کنند. اما همه افراد سطوح مختلفی از عوارض جانبی را تجربه می‌کنند و دوز باید بر این اساس تنظیم شود (یعنی سطح تحمل فرد) و افزایش دوز به تدریج انجام شود.

۱۰۰ تا ۱۲۰ میکروگرم در روز محدوده دوز طبیعی است. کلن بوترول باید به شکل دوره‌ای مصرف شود. (یعنی مصرف و قطع مصرف متناوب)

بهتر است کلن را به مدت ۲ هفته مصرف کرده و سپس ۲ هفته مصرف نکنید و مجددا همین روال را تکرار کنید.

عصبانیت یکی از عوارض جانبی رایج کلنبوترول است. در حالی که Albuterol اغلب به دلیل اثرات منفی کمتر در بیشتر افراد ترجیح داده می‌شود. دوز آن دارو معمولاً بین ۱۵ تا ۲۰ میلی‌گرم در روز است و به دلیل نیمه عمر کوتاه آن، دوزهای متعدد مورد نیاز است. برای دریافت مزایای کاهش چربی Clen یا Albuterol همچنان به رژیم غذایی و تمرین خوب نیاز است.

۲. ترکیب افدرین، کافئین و آسپرین

این یک ترکیب مناسب برای کاهش اشتها و افزایش چربی‌سوزی است. مصرف این داروها باید به شکل دوره‌ای باشد. زیرا در صورت مصرف مداوم،‌ اثرگذاری آن‌ها از بین می‌رود.

۳. هورمون تیروئید T3/T4

یک هورمون تیروئید مصنوعی که مستقیماً بر متابولیسمی که تیروئید کنترل می‌کند تأثیر می‌گذارد. این منجر به استفاده کارآمدتر از کالری برای تأمین انرژی می‌شود.

این گزینه به هیچ وجه برای افراد تازه کار مناسب نیست و کاربران بسیار پیشرفته‌تر را هدف قرار می‌دهد. در واقع حتی برخی از پیشرفته‌ترین بدنسازان ترجیح می‌دهند هورمون تیروئید مصرف نکنند. اما آن‌هایی که این کار را انجام می‌دهند،‌ به لطف کالری‌های اضافی که می‌سوزانند، مزایایی برای چربی سوزی و عضله‌سازی خواهند دید.

T3/T4 به خوبی با Clen برای افزایش اثرات کار می‌کند، اما شما همچنین باید از اثرات احتمالی بر عملکرد طبیعی تیروئید آگاه باشید و به همین دلیل باید برای مدت کوتاهی در دوره هرمی استفاده شود.

برای T3/T4 باید به خصوص مراقب قسمت پایینی هرم باشید که در آن دوز را کاهش می‌دهید تا تیروئید به عملکرد طبیعی خود بازگردد.

انسولین

انسولین به طور طبیعی بسیار آنابولیک است و به طور طبیعی در بدن به عنوان یک جزء مهم در نحوه استفاده از غذا به عنوان انرژی وجود دارد. استفاده از انسولین با استروئیدهای آنابولیک رشد را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. بیشتر بدنسازانی که از انسولین استفاده می‌کنند، روزانه حدود ۱۰ واحد مصرف می‌کنند. باید چندین بار در روز مصرف شود، تا جایی که ممکن است به طور منظم و با غذای حاوی مقدار مناسبی پروتئین و کربوهیدرات باشد. بهتر است بعد از تمرین نیز مصرف شود.

انسولین چیزی است اگر دقیقا ندانید چه کار می‌کنید ممکن است خطرناک باشد. بنابراین انسولین کاملا در رده پیشرفته‌ترین و با تجربه‌ترین بدنسازان قرار می‌گیرد و نباید مورد توجه تازه‌کاران قرار گیرد.

سایر هورمون‌های رشد

پپتایدها می‌توانند یکی دیگر از موارد مفید در دوره‌های طولانی باشند. این شامل HGH، IGF-1 و به طور بالقوه MGF است. دوره‌های طولانی به خوبی با این پپتیدها سازگاری دارند، زیرا آن‌ها بر روی سلول‌ها کار می‌کنند و می‌توانند رشد سلول‌های جدید یا هایپرپلازی را تقویت کنند.

۱. HGH

HGH باعث فعال شدن برخی فعالیت‌های سلولی در بافت عضلانی می‌شود و IGF-1 را تقویت می‌کند. همچنین به رشد غضروف مفاصل، سنتز پروتئین، سلامت پوست و تجزیه چربی برای انرژی کمک می‌کند.

این نتایج اغلب پس از ۶ ماه مصرف دیده می‌شوند. عوارض جانبی سوماتروپین (هنگامی که در دوزهای بالا استفاده می‌شود) رشد اندام‌‌های داخلی و استخوان است، بنابراین باید از آن اجتناب شود.

بدنسازان از دوزهای 4iu تا 20iu به طور روزانه استفاده می‌کنند. دوز مصرف کاملا به شرایط فردی ورزشکار بستگی دارد. اما در اغلب اوقات حداکثر دوز ۴ واحد در روز کافی است.

سوماتروپین را می‌توان به صورت زیرپوستی یا عضلانی استفاده کرد. بهترین زمان‌های مصرف نیز صبح زود، قبل از تمرین و بعد از تمرین است.

۲. IGF-1

IGF-1 سنتز پروتئین و فعال‌سازی سلول‌های مسئول رشد بافت عضلانی و همچنین سلامت غضروف را افزایش می‌دهد. بهتر است بعد از تمرین در محدوده دوز ۲۰ تا ۲۰۰ میکروگرم به صورت تزریق عضلانی استفاده شود.

با این حال دوزهای بالای ۵۰ میکروگرم شما را در معرض خطر رشد اندام‌های داخلی قرار می‌دهد. بنابراین تعداد کمی از افراد نیاز یا فایده‌ای برای مصرف بیش از این دوز دارند. معمولاً IGF-1 با HGH برای مبارزه با حلقه بازخورد منفی برای تولید طبیعی HGH ترکیب می‌شود. (وقتی سطح IGF-1 بدن بالا باشد بدن دیگر تمایلی به تولید HGH ندارد. بنابراین بهتر است در طول دوره مصرف IGF-1، ترکیب HGH را نیز به شکل مصنوعی مصرف کنید).

۳. MGF

هنوز اطلاعات و شواهد علمی کافی در مورد MGF وجود ندارد. اما آنچه که مشخص شده این است که این نوعی از IGF است که می‌تواند رشد سلول‌های عضلانی را تقویت کند.

MGF را می‌تواند با IGF-1 با دوز بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ میکروگرم در هفته مصرف کرد. مصرف آن فقط یک بار در هفته کافی است. در حالی که IGF-1 باید در روزهای دیگر هفته نیز مصرف شود.

پاکسازی بعد از دوره استروئید طولانی مدت (PCT)

PCT برای بازگرداندن عملکرد طبیعی تستوسترون پس از اتمام دوره استروئید نیاز است. اگر بخواهید چند دوره پشت سر هم به طور پیوسته اجرا کنید، نیازی به پاکسازی نیست (این کار به هیچ وجه توصیه نمی‌شود و می‌تواند عوارض جانبی شدید و جبران ناپذیر داشته باشد). اما هر دوره استروئید دیگری، نیاز به PCT دارد. دو راه اصلی برای انجام پاکسازی وجود دارد:

• کاهش تدریجی مصرف استروئید: اگر مصرف تستوسترون را به صورت تدریجی (هرمی) کاهش دهید، همزمان با کاهش دوز مصرف، بدنتان توانایی خودش برای تولید تستوسترون را به دست خواهد آورد.
• HCG/SERM: این سبک از پاکسازی از داروهای HCG و تعدیل‌کننده‌های انتخابی استروژن برای افزایش سطوح FSH و LH استفاده می‌کند. HCG را می‌توان در طول دوره استروئید با دوز پایین (حدود ۲۵۰ واحد هر ۴ روز) استفاده کرد. یا می‌توان آن را با دوز بالاتر در چند هفته آخر دوره در چندین تزریق با فاصله زمانی حدود ۵ روز استفاده کرد که از ۳۰۰۰ واحد در اولین تزریق شروع می‌شود و با ۱۵۰۰ به پایان می‌رسد. سپس با استفاده از SERM به مدت ۳ یا ۴ هفته ادامه داده می‌شود. این می‌تواند کلومیفن با دوز هرمی شروع از ۱۰۰ میلی‌گرم در روز و پایان با ۵۰ میلی‌گرم در روز باشد. در اکثر اوقات ۴ هفته با دوز ۱۰۰/۱۰۰/۵۰/۵۰ در روز کافی است. همچنین با تاموکسیفن می‌توانید از ۸۰ میلی‌گرم در روز برای دو هفته اول استفاده کنید و هفته سوم و چهارم نیز ۴۰ میلی‌گرم در روز، چند هفته پایانی نیز ۲۰ میلی‌گرم در روز کافی است.

دوره استاندارد (۱۰ تا ۱۲ هفته)

متداول‌ترین استراتژی که توسط اکثر مصرف‌کنندگان استروئید اتخاذ می‌شود، یک دوره با طول استاندارد است. طول این دوره در محدوده ۱۰ تا ۱۲ هفته است.

این استراتژی تقریبا برای هر کسی مناسب است. فقط کسانی که خیلی حرفه‌ای یا خیلی مبتدی هستند دوره استاندارد را به دلخواه خود نمی‌بینند. برای بقیه افراد، این یک راه عالی برای به دست آوردن نتایج عالی است در حالی که زمان دوره را طوری مدیریت می‌کنیم که کنترل عوارض جانبی به خوبی امکان‌پذیر باشد.

مشخص است ترکیبات خاصی که استفاده می‌کنید تعیین می‌کنند چگونه یک دوره استاندارد را برنامه‌ریزی کنید.

اما مهم نیست که از چه چیزی استفاده می‌کنید، اگر رژیم غذایی و تمرین شما به‌دقت برای تمام مدت دوره برنامه‌ریزی و اجرا نشده باشد، نتایج خوبی کسب نخواهید کرد. هرچقدر هم که ترکیبات انتخابی شما قدرتمند باشد، اگر رژیم غذایی و تمرین صحیح نداشته باشید، نتایج ناامید کننده خواهد بود.

فواید دوره استروئید با طول استاندارد

شما می‌توانید از دوره با طول استاندارد برای هر هدفی از جمله دوره افزایش حجم عضلات و دوره چربی‌سوزی و کات با هر سطح تجربه‌ای استفاده کنید.

ورزشکاران با هدف افزایش حجم عضلات، 12 هفته را زمان مناسبی برای پایان دادن به دوره می‌دانند؛ زیرا معمولا پس از ۱۲ هفته دیگر نتیجه خاصی به دست نمی‌آید و همه چیز متوقف می‌شود، پس دیگر دلیلی برای ادامه دادن دوره وجود ندارد. بهتر است دوره را متوقف کنید، پاکسازی کنید و بعدا یک دوره دیگر را برای کسب نتایج بیشتر اجرا کنید.

این نوع استراتژی در اجرای دوره مکرر به زمان کافی در بین دوره‌ها نیاز دارد – معمولا این باید حداقل برابر با طول دوره باشد تا بهبودی کامل انجام شود. اما باید بتوانید دستاوردهای خود را بین دوره‌ها نیز حفظ کنید زیرا سالانه فقط دو دوره با این طول انجام می‌دهید.

مزیت دیگر این است که طول دوره استاندارد امکان استفاده از ترکیبات با نیمه عمر کوتاه و طولانی را فراهم می‌کند. پس شما گزینه‌های بیشتری برای انتخاب ترکیبات دوره پیش رو دارید.

در نهایت، این طول دوره استفاده از HCG را در طول دوره برای کمک به حفظ عملکرد طبیعی بیضه واقع بینانه و موثر می‌کند. با این حال اکثر کاربران ترجیح می دهند HCG را فقط در چند هفته آخر دوره اضافه کنند زیرا ۱۲ هفته به طور کلی برای مصرف مداوم HCG خیلی طولانی به نظر می‌رسد.

معایب دوره استروئید با طول استاندارد (۱۰ تا ۱۲ هفته)

یک از معایب اصلی این نوع دوره این است که اگر بخواهید از ترکیبات استروئیدی و یا مکمل‌های گران قیمت استفاده کنید، هزینه نهایی دوره برای شما تقریبا زیاد خواهد بود.

همچنین در مدت ۱۲ هفته عوارض جانبی زمان کافی برای توسعه و پیشرفت دارند.

هنگامی که از HCG در طول دوره استفاده نمی‌کنید، کاهش توانایی بیضه برای تولید تستوسترون دور از انتظار نیست. پس نیاز است که یک برنامه‌ریزی دقیق برای PCT بعد از دوره و بازگرداندن توانایی تولید تستوسترون طبیعی به بیضه داشته باشید.

ترکیبات اصلی برای دوره استروئید استاندارد

رایج‌ترین ترکیب اصلی برای یک دوره استروئید با طول استاندارد، به سادگی انواع استرهای طولانی تستوسترون هستند. از جمله تستوسترون سایپیونات، انانتات، پروپیونات یا سوستانون. این‌ها فقط برای یک دوره ۱۰ تا ۱۲ هفته‌ای بسیار خوب عمل می‌کنند و نسبت آندروژنی به آنابولیکی متعادلی ارائه می‌دهند (۱۰۰:۱۰۰)، در حالی که اثرات مثبتی برای تقویت میل جنسی و سایر جنبه‌های سلامتی نیز دارند.

اگر ورزشکار بخواهد در طول دوزه از HCG نیز استفاده کند، می‌تواند ترکیبات مختلفی استفاده کند زیرا اگر هوشمندانه عمل کند توانایی مدیریت تستوسترون طبیعی را نیز دارد. البته این استراتژی (مصرف HCG در طول دوره) برای دوره‌های طولانی مناسب‌تر است.

دوز مصرف می‌تواند از ۲۰۰ میلی‌گرم در هفته شروع شود و در صورت تحمل ورزشکار و عدم بروز عوارض جانبی به طور تدریجی افزایش پیدا کند. مصرف دوزهای بیشتر از ۱۰۰۰ میلی‌گرم در هفته منطقی نیست؛ بنابراین توصیه می‌کنیم همواره کمتر از این مقدار مصرف کنید.

اگر ورزشکار تجربه بسیار زیاد در مصرف استروئیدهای مختلف داشته باشد، برای افزایش نتایج دوره نباید دوزهای نجومی و بیش از حد مصرف کند، بلکه کافیست ترکیبات موثر دیگری مثل پپتاید به عنوان ترکیب ثانویه به دوره افزوده شود.

اکثر استروئیدها می‌توانند به عنوان یک ترکیب ثانویه در دوره با طول استاندارد گنجانده شوند. محبوب‌ترین استروئیدهای مورد علاقه بدنسازان از جمله دیانابول، ترنبولون، دکا دورابولین، بولدنون، وینسترول، مسترون و … فقط چند نمونه از آن‌ها هستند.

ترکیبات ثانویه با هدف افزایش حجم برای دوره استروئید با طول استاندارد

هدف شما افزایش قدرت و حجم عضلات است؟ پس بهترین گزینه‌ها به عنوان ترکیب جانبی در یک دوره با طول استاندارد دکا و بولدنون هستند. البته اگر برای رسیدن به این هدف عجله دارید (اصلا توصیه نمی‌شود) مصرف دیانابول در چند هفته ابتدایی دوره می‌تواند به شما کمک کند.

دیانابول (متان)

دیانابول (DBol) یک استروئید خوراکی از مشتقات تستوسترون است. میزان احتباس آب و احتمال ژنیکوماستی با مصرف دیانابول قابل توجه است. اما نتایج خوبی در افزایش وزن، حجم و قدرت دارد. به یاد داشته باشید که احتباس آب باعث افزایش فشار خون نیز می‌شود و این می‌تواند خطرناک باشد!

افزایش قابل توجه سنتز پروتئین و همچنین حفظ نیتروژن چیزی است که باعث می‌شود دیانابول علی‌رغم عوارض جانبی آن، به یک استروئید محبوب تبدیل شود.

از آن‌جایی که متان یک استروئید خوراکی C17-aa است، خطر سمیت کبدی را به دنبال دارد. بنابراین در اکثر اوقات ورزشکاران آن را بیشتر از ۶ هفته مصرف نمی‌کنند. در مورد دوز مصرف هم بهتر است با دوز کم (۱۰ میلی‌گرم در روز) شروع کنید و در صورت تحمل بدن مقدار آن را به تدریج افزایش دهید (حداکثر تا ۶۰ میلی‌گرم در روز).

مصرف داروهای محافظت از کبد در طول دوره مصرف دیانابول ضروری است.

۲. آنادرول

آنادرول نیز یک استروئید خوراکی 17aa است که نتایج مشابهی با DBol ارائه می‌دهد. این ترکیب بر اساس DHT است. اگرچه به استروژن تبدیل نمی‌شود، اما هنوز هم می‌تواند باعث افزایش سطح استروژن از طریق مکانیسم‌های دیگر شود، بنابراین همچنان می‌تواند باعث ایجاد ژنیکوماستی و احتباس آب شود.

وقتی صحبت از فواید به میان می‌آید، بسیار شبیه به دیانابول است. مصرف‌کنندگان آنادرول در یک دوره با دوزهای پایین در حد ۵۰ میلی‌گرم در روز شروع کرده و تا ۱۵۰ میلی‌گرم در روز افزایش می‌دهند. همچنین دوزها در طول روز به چند قسمت تقسیم می‌شود.

همه اینها گزینه‌های دوره افزایش حجم هستند. اما مصرف‌کنندگان باید برای احتباس آب آماده باشند و بنابراین برنامه‌ریزی کنند که این ترکیبات را با یک داروی مهارکننده آروماتاز (AI) ترکیب کنند.

ترکیبات ثانویه برای دوره چربی‌سوزی و کات (یا حجم خشک)

برای چربی‌سوزی و افزایش چگالی عضلات می‌توانیم به چندین ترکیب از جمله پریموبولان، مسترون، ترنبولون، وینسترول و پروویرون اشاره کنیم. (دقت کنید که طول دوره مصرف مسترون پروپیونات باید کوتاه باشد).

۱. ترنبولون

ترنبولون یک استروئید تزریقی است که برای افزایش توده عضلات و قدرت بسیار موثر است. این هورمون می‌تواند سطح IGF-1 و حساسیت به انسولین را افزایش دهد. همچنین سنتر پروتئین در عضلات را تقویت کند.

با ترنبولون احتباس آب نخواهید داشت زیرا تبدیل به استروژن نمی‌شود. (اما به دلیل افزایش سطح پرولاکتین احتمال ژنیکوماستی وجود دارد).

دو استر استات و انانتات فرم‌های رایج ترنبولون هستند. دو نوع هگزا هیدرو بنزیل کربنات (پارابولان) و ترنبولون میکس (ترکیبی از انواع استرها)‌ نیز وجود دارد.

ثابت شده است که ترنبولون اثرات چربی‌سوزی دارد و همچنین ضد کاتابولیک است. بنابراین به حفظ توده عضلانی بدن کمک می‌کند. در نتیجه برای دوره‌های چربی‌سوزی و بازسازی کلی بدن فوق‌العاده است.

اما دارای جنبه‌های منفی از جمله سرکوب شدید تستوسترون طبیعی بدن است. ترن را قاتل میل جنسی نیز می‌شناسند (زیرا میل جنسی را به شدت کاهش می‌دهد).

همچنین می‌تواند باعث تغییرات شدید خلق و خو، بی‌خوابی، آکنه و ریزش مو شود. با توجه به تمام این توضیحات، اکثر ورزشکاران ترجیح می‌دهند ترن را برای مدت زمان کوتاهی مصرف کنند.

علاوه بر این، چون ترنبولون می‌تواند سطح پرولاکتین را افزایش دهد و این نیز باعث کاهش میل جنسی می‌شود. از این رو اغلب توصیه می‌شود از یک آنتاگونیست پرولاکتین (مهارکننده پرولاکتین) مانند کابرگولین در دوره‌های شامل ترنبولون استفاده کنید.

۲. وینسترول

وینسترول به دو صورت تزریقی یا خوراکی عرضه می‌شود. این یک استروئید مشتق شده از DHT است. این ماده دارای اثرات قوی سنتز پروتئین و افزایش قدرت است و بدون احتباس آب همراه است. وینسترول به خوبی با تستوسترون ترکیب می‌شود. اما مصرف‌کنندگان باید بدانند که این استروئید می‌تواند منجر به مسمومیت کبدی شود.

شکل تزریقی وینسترول با دوز ۵۰ الی ۲۰۰ میلی‌گرم هر دو روز مصرف می‌شود. در حالی که شکل خوراکی آن ۲۵ تا ۱۰۰ میلی‌گرم در روز مصرف می‌شود. از فرم تزریقی انتظار اثربخشی بالاتری داشته باشید.

۳. پروویرون

یک استروئید خوراکی مشتق شده از DHT که در مقایسه با سایر ترکیبات نسبتا ضعیف است. اما متوجه خواهید شد که می‌تواند به آزادسازی تستوسترون کمک کند؛ زیرا به استروژن تبدیل نمی‌شود.

بنابراین Proviron هم برای کات و هم برای افزایش حجم عضلات مفید است. همچنین از آن‌جایی که پروویرون خواص ضد استروژنی دارد، با قرار دادن آن در کنار ترکیباتی که اثرات استروژنی دارند، می‌توان احتمال بروز عوارض جانبی استروژنیک را کاهش داد.

Proviron می‌تواند چگالی ماهیچه‌ها را افزایش دهد. اما جنبه‌های منفی آن شامل خطرات سمیت کبد و هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) است.

نحوه مصرف پروویرون قاعده خاصی ندارد و هرکسی براساس نیاز و شرایط بدنی خودش آن را مصرف می‌کند. دوز مصرف معمولا حدود ۵۰ میلی‌گرم در روز است. اما می‌تواند از ۲۵ تا ۱۵۰ میلی‌گرم در روز متغیر باشد.

Proviron، Masteron، Trenbolone، Winstrol و Primobolan همگی می‌توانند قدرت را افزایش دهند و این کار را بدون احتباس آب انجام می‌دهند. این مورد آنها را به طور ویژه برای دوره‌های کات مفید می‌کند که در آن باید از احتباس آب جلوگیری شود و چگالی عضلات را تقویت کرد.

ترکیب (استک) کردن

ورزشکاران با تجربه اغلب چندین مورد از داروهای فوق را با پایه تستوسترون کنار هم قرار می‌دهند. استروئیدهای مختلف می‌توانند اثر هم افزایی داشته باشند؛‌یعنی اثر یکدیگر را تقویت کنند.

با استک کردن شاید بتوانید بدون مصرف دوزهای سنگین از هر دارو، نتایج بسیار خوبی کسب کنید.

تسریع در کسب نتایج

شاید بخواهید در همان هفته‌های اول دوره شاهد نتایج مثبت باشید. ترکیبات استروئیدی با نیمه عمر طولانی، دیراثر هستند و این یعنی چندین هفته نیاز است تا اثرات مثبت آن در بدن ظاهر شود.

برای کسب سریع‌تر نتایج یک راهکار این است که ترکیبات استروئیدی با نیمه عمر کوتاه را در چند هفته اول دوره بگنجانید.

بنابراین به جای اینکه ۶-۴ هفته منتظر باشید تا دوره روی بدن شما اثر بگذارد، می‌توانید با قرار دادن دیانابول، وینسترول، مسترون، آنادرول و یا تستوسترون پروپیونات در هفته‌های ابتدایی دوره، سریع‌تر به نتیجه برسید.

ترکیبات کمکی

شما می توانید از همان ترکیبات و پپتیدهای کمکی که برای دوره های طولانی ذکر شده است استفاده کنید. تفاوت استفاده با پپتیدها مانند عدم استفاده طولانی مدت از دوز پایین HGH وجود خواهد داشت.

می‌توانید از HGH، IGF-1 یا MGF برای افزایش نتایج استفاده کنید. یا از پپتیدها در طول PCT برای بهبود عملکرد و خواص ضد کاتابولیک آن برای مبارزه با حالت کاتابولیک استفاده کنید که اغلب در طول PCT زمانی که تستوسترون پایین است رخ می‌دهد.

برخی از افراد هنگام دوره در زمان‌های خاص مانند بعد از تمرین، ترکیب‌هایی مانند HGH و IGF-1 را آزمایش می‌کنند.

استفاده از پپتیدها در دوره‌های با طول استاندارد، اهمیت زیادی پیدا می‌کند؛ زیرا رشد فیبر عضلانی جدید را تقویت می‌کند و اندازه ماهیچه‌های موجود را افزایش می‌دهد. به علاوه به حفظ نتایج در طول PCT و در بین دوره‌ها کمک می‌کند.

دوره استروئید با طول متوسط (۸-۶ هفته)

یک دوره با طول متوسط از دوره استاندارد کوتاه‌تر است. معمولا بین ۶ تا ۸ هفته طول می‌کشد. یک دوره با این مدت مزایای بزرگی دارد و اغلب برای کات یا زمانی که ورزشکار می‌خواهد از مزایای دوزهای بالا برخوردار شود و در عین حال احتمال عوارض جانبی کمتر باشد مناسب است.

این استراتژی اغلب «دوره انفجار» نامیده می‌شود و فقط به دلیل ماهیت این دوره کوتاه‌تر، تقریبا همیشه از استروئیدهای کوتاه استر با عملکرد سریع‌تر استفاده می‌شود. دو دلیل اصلی برای انجام یک دوره با طول متوسط عبارتند از:

• کات: یک دوره استروئید با طول متوسط برای ورزشکاران کم‌تجربه در مصرف استروئید ایده‌آل است. استفاده از ترکیبات مناسب در یک دوره ۸-۶ هفته‌ای می‌تواند مزایای قابل توجهی در چربی‌سوزی و کات و بهبود فرم فیزیکی ورزشکار داشته باشد.
• انفجار: فقط برای ورزشکاران بسیار باتجربه در مصرف استروئید، مصرف دوزهای بالا از یک یا چند ترکیب در یک دوره متوسط می‌تواند به عبور از استاپ (فلات) کمک کند.

مزایا و فواید دوره با طول متوسط

انجام یک دوره با طول متوسط مزایای زیادی دارد. بسیاری از ورزشکاران آن را تعادل خوبی بین نتایج و کنترل عوارض جانبی می‌دانند.

• مناسب برای افزایش عضله: با ترکیبات زوداثری که در دوره متوسط استفاده می‌کنید، در همان هفته اول شاهد پیشرفت خواهید بود. بنابراین به سرعت متوجه افزایش عضلات خواهید شد. دوره ۸-۶ هفته‌ای برای دستیابی به حداکثر نتیجه، بدون رسیدن به نقطه‌ای که پیشرفت شما شروع به کاهش کند، عالی است. شما باید بتوانید سالیانه ۳ دوره با این طول انجام دهید تا شاهد پیشرفت مداوم باشید.
• عوارض جانبی محدود است: بیشتر افراد می‌توانند عوارض جانبی را برای این دوره زمانی تحمل کنند، اما هرچه طولانی‌تر باشد می‌تواند غیرقابل کنترل شود. هرچه مواردی مانند ژینو، احتباس آب و استرس کبد طولانی‌تر باشد، متوقف کردن یا ترمیم آن‌ها سخت‌تر می‌شود.
• بازگشت سریع تستوسترون طبیعی: اگر از HCG در طول یک دوره متوسط ​​استفاده می‌کنید، باید تستوسترون طبیعی را به سرعت بازیابی کنید. بیشتر مردان تنها به چند هفته PCT نیاز دارند که چند روز پس از آخرین دوز استروئید شما شروع شود. سرکوب تستوسترون طبیعی همچنان در دوره‌ای به این طول اتفاق می‌افتد و شدت آن به ترکیبات مورد استفاده بستگی دارد. اما در مقایسه با انجام یک دوره ۱۲ هفته‌ای یا بیشتر، بازیابی عملکرد طبیعی آسان‌تر و سریع‌تر خواهد بود.گ

معایب دوره متوسط

اما در کنار مزایای ذکر شده، برای دوره ۸-۶ هفته‌ای چند عیب و مشکل نیز وجود دارد:

• گزینه‌های کمتر برای انتخاب استروئید: باید روی ترکیبات استری کوتاه تمرکز کنید که به اندازه کافی سریع کار می‌کنند تا در این بازه زمانی اثربخش باشند. استرهای طولانی‌تر ممکن است چندین هفته طول بکشد تا واقعا کار کنند. بنابراین اگر فقط برای کمتر از ۸ هفته از استروئید استفاده می‌کنید، استفاده از آنها فایده چندانی ندارد. این می‌تواند گزینه‌های شما را محدود کند، البته همچنان گزینه‌های بسیار عالی وجود دارند.
• همچنان به PCT نیاز است: در حالی که این تقریبا برای هر دوره‌ای صادق است، توقف تولید تستوسترون هنوز برای یک دوره با طول متوسط مورد توجه قرار می‌گیرد. حتی اگر اثرات بعدی و PCT مورد نیاز به احتمال زیاد به اندازه دوره‌های طولانی‌تر نباشد. بنابراین ورزشکاران باید برای اجرای نوعی PCT بعد از دوره آماده باشند و این را می‌توان با استفاده از HCG در طول دوره به حداقل رساند.

ترکیبات استروئیدی اصلی برای دوره با طول متوسط

رایج‌ترین ترکیب مورد استفاده در یک دوره 6 تا 8 هفته‌ای تستوسترون پروپیونات است که دلایل خوبی دارد. این ترکیب ایده آل است زیرا:

• برای افزایش توده عضلانی بدون چربی بسیار موثر است.
• دارای نسبت استاندارد آنابولیک به آندروژنیک ۱۰۰:۱۰۰ است.
• تمام مزایای تستوسترون از جمله افزایش انرژی، میل جنسی و سلامت روانی (خلق و خو) ثابت شده است.
• تقریبا برای همه اهداف از جمله افزایش وزن، کات، دوره انفجار مفید است.
• به سرعت کار می‌کند.

عوامل منفی برای استفاده از تست پروپیونات شامل عوارض جانبی مورد انتظاری است که با هر ترکیبی تجربه می‌کنیم. همچنین درد احتمالی هنگام تزریق، زیرا این تزریق به عنوان یکی از دردناک‌ترین تزریق‌ها شناخته می‌شود. ماهیت اثر کوتاه این استر تستوسترون به این معنی است که شما حداقل هر دو روز یا احتمالاً هر روز تزریق خواهید کرد.

هنگامی که صحبت از دوز تستوسترون پروپیونات در طول این دوره می‌شود، اندازه‌گیری دوز روزانه هر چیزی در محدوده ۵۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم روزانه می‌تواند با توجه به اهداف و سطح تجربه شما در نظر گرفته شود. اگر رژیم می‌گیرید و فقط می‌خواهید ماهیچه‌های بدون چربی را حفظ کنید، دوز کم موثر است، در حالی که کسانی که به دنبال دستیابی به دستاوردهای بزرگ هستند، دوز بالاتری خواهند داشت.

مواردی وجود دارد که در آن صرفا از تستوسترون پروپیونات به تنهایی استفاده نمی‌شود. اگر قصد دارید از HCG استفاده کنید، می‌توانید از سرکوب محدودتر تستوسترون بهره ببرید و بنابراین ترکیبات اضافی مانند Trenbolone یا Winstrol را اضافه کنید.

مثال دیگری که ممکن است از دوره اصلی منحرف شوید، جایی است که از این دوره متوسط ​​به عنوان فاز انفجار به عنوان بخشی از یک دوره پیوسته طولانی‌تر استفاده می‌کنید. در این صورت شما به میزان قابل توجهی دوز را افزایش می‌دهید. این فقط یک استراتژی برای ورزشکاران حرفه‌ای است.

گزینه‌های دیگری برای ترکیبات اولیه در یک دوره با طول متوسط ​​وجود دارد: DBol، Anavar و Primobolan را به عنوان مثال در نظر بگیرید.

• دیانابول با شروع فقط 20 میلی گرم در روز، تا 100 میلی گرم در روز موثر خواهد بود. این ترکیب دارای مقدار زیادی احتباس آب است، بنابراین باید با داروهای ضد استروژن پیشگیری شود.
• دوره متوسط آناوار که از 40 میلی گرم در روز شروع می شود و تا 100 میلی گرم در روز افزایش می یابد، باعث افزایش خشکی و همچنین چربی سوزی می‌شود.
• در نهایت، پریموبولان یک ترکیب است که می‌تواند در یک دوره با طول متوسط در نظر گرفته شود. دوز مصرف از 350 میلی گرم در هفته شروع می شود، احتمالا باید این مقدار را به 600 میلی گرم در هفته افزایش دهید. اما دوزهای بالاتر منجر به سرکوب بیشتر تستوسترون طبیعی بدن می‌شود.

گزینه‌های خوب برای ترکیبات ثانویه شامل تقریبا هر استروئید خوراکی یا یک ترکیب تزریقی سریع‌اثر است. ترکیب انتخابی شما بر اساس آنچه به آن دسترسی دارید و اهداف شما برای این دوره تعیین می‌شود.

با قرار دادن یکی از این ترکیبات در یک دوره متوسط، نتایج را تا حد زیادی افزایش می‌دهید و گزینه‌های زیادی برای انتخاب وجود دارد:

• دیانابول
• وینسترول
• آناوار
• ترنبولون استات
• مسترون پروپیونات
• ناندرولون فنیل پروپیونات
• و …

ترکیبات ثانویه برای کات و افزایش حجم

۱. اکساندرولون (آناوار)

آناوار یک استروئید خوراکی محبوب است که باعث افزایش قدرت و همچنین کاهش چربی و فواید درمانی می‌شود. اما افزایش حجم عضلات کمی دارد. احتباس آب آن خیلی کم یا صفر است.

آناوار با مسمومیت بالقوه برای کبد همراه است، اما یک دوره با طول متوسط باید برای اکثر مردان سالم قابل کنترل باشد. دوز ایده آل Anavar به عنوان ترکیب ثانویه تا ۱۰۰ میلی‌گرم در روز است. این به شما کمک می کند دستاوردها را حفظ کنید و به عنوان ترکیبی برای ثابت نگه داشتن پیشرفت شما، بدون ارائه نتایج عظیم عمل می‌کند.

۲. ناندرولون فنیل پروپیونات (دکا فنیل)

ناندرولون فنیل پروپیونات (NPP) یکی دیگر از ترکیبات ثانویه محبوب است. شبیه Deca-Durabolin است اما یک استر کوتاه است که با عوارض جانبی نسبتاً خفیفی همراه است. همچنین نتایج قوی در افزایش توده بدون چربی ندارد. برای دوره کات بسیار عالی است زیرا با احتباس آب کم همراه است و از مفاصل پشتیبانی می‌کند.

دوزها از ۵۰ میلی گرم هر دو روز شروع می‌شوند، با پتانسیل افزایش تا ۲۰۰ میلی گرم هر دو روز. معمولاً ورزشکاران ترجیح می‌دهند این ترکیب را با دوز کمتر از ترکیب اولیه تستوسترون مصرف کنند.

استک و دوره انفجار

هنگام استفاده از یک ترکیب ثانویه برای یک دوره انفجار با طول متوسط، تمرکز شما بر روی افزایش اندازه و قدرت خواهد بود و در اینجا می‌توانیم دوره Dianabol یا Anadrol را بررسی کنیم.

شما می‌توانید ترکیبات خوراکی یا تزریقی را انتخاب کنید. اما بیشتر افراد می‌خواهند ترکیبات تزریقی را برای یک دوره ۶ تا ۸ هفته‌ای مصرف کنند تا بتوانند از هرگونه خطر سمیت کبدی جلوگیری کنند.

ترکیبات کمکی

این ترکیبات اضافی می‌تواند شامل HGH باشد و برخی از مصرف‌کنندگان از کلنبوترول برای کات یا T3/T4 برای افزایش متابولیسم استفاده می‌کنند.

دوره استروئید کوتاه (۳-۲ هفته)

یک روش غیر معمول‌تر این است که برای یک دوره بسیار کوتاه فقط ۲ تا ۳ هفته استفاده کنید. شما باید دلیل بسیار خاصی برای انجام یک دوره به این کوتاهی داشته باشید و همچنین درک عمیقی از ترکیباتی که استفاده می‌کنید داشته باشید؛ زیرا برخی از ترکیبات کندتر برای چنین دوره کوتاهی تقریبا بی فایده خواهند بود.

مردانی که از دوره‌های کوتاه مدت استفاده می‌کنند معمولا به دو دسته تقسیم می‌شوند: افرادی که از دستاوردهای کوچک برای ادامه دادن راضی هستند و رویکرد افزایش آهسته و پیوسته را دوست دارند. دسته دیگر کسانی هستند که یک دوره از نوع «بلیتز» انجام می‌دهند که به عنوان استراتژی مشابه دوره‌های انفجار است. در اینجا دو هدف اصلی دوره کوتاه با جزئیات بیشتر آورده شده است.

پیشروی آهسته و پیوسته

برای قرار گرفتن در این دسته، زمان زیادی را صرف شکل‌دهی کرده‌اید و به دنبال دستاوردهای بزرگ یا تغییرات عمده در بدن نخواهید بود. در عوض، هدف، یک سود ثابت و دستاوردهایی است که ظریف‌تر و کوچکتر هستند. این دوره‌های کوتاه را می‌توان به طور منظم با استراحت سه تا چهار هفته‌ای در بین دوره‌ها انجام داد.

دستاوردها ملایم خواهند بود اما اتفاق خواهند افتاد و شما می‌توانید این دستاوردها را با حداقل اثرات منفی بر سلامتی و حداقل سرکوب تستوسترون به دست آورید. پس از دوره، بهبودی سریع‌تر و توانایی بیشتری برای حفظ دستاوردها خواهید داشت.

دوره‌های بلیتز

مشابه با هدف دوره‌های انفجار، کاربران با تجربه‌تر یک دوره کوتاه فقط ۲ هفته‌ای را برای انفجار دوز بالا هدف قرار می‌دهند و این اغلب در کنار سایر ترکیبات کمکی مانند T3، HGH، IGF-1 یا انسولین استفاده می‌شود. تمرین بیش از حد برای این مدت کوتاه هدف است و کاربران با استفاده از دوزهای بسیار بالا، مرزهای تمرینشان را جابه‌جا می‌کنند.

دوره کوتاه به این معنی است که سرکوب تولید تستوسترون زمان زیادی برای افزایش ندارد، در حالی که هنوز زمان کافی (زمانی که دوره با دوزهای بالا و با تمرین جدی انجام می‌شود) برای ایجاد هیپرتروفی و هایپرپلازی وجود دارد.

رشد سریع را می توان انتظار داشت، زیرا بدن به شکلی از شوک وارد می‌شود، اما فقط برای این مدت کوتاه. هدف کاربران این است که پس از پایان دوره، این دستاوردها را با سایر برنامه های دوره استروئید ادامه دهند.

چه به دنبال یک دوره افزایش حجم آهسته و پیوسته باشید یا دوره زود اثر، هر دو نوع دوره کوتاه مزایا و معایب مشابه و طراحی مشابهی از دوره دارند.

مزایای دوره استروئید کوتاه

• کاهش سرکوب تستوسترون: در مقایسه با دوره‌های طولانی‌تر، زمان بسیار کمتری برای توقف عملکرد طبیعی تستوسترون شما در عرض ۲ تا ۳ هفته وجود دارد؛ زیرا معمولا مدت زمانی طول می‌کشد تا برخی از اختلال‌های ترشح درون‌ریز تستوسترون شروع به توسعه کند. شما متوجه خواهید شد که سطوح طبیعی به سرعت در پایان دوره باز می‌گردند؛ زیرا استروئیدها به سرعت از بدن خارج می‌شوند.
• به حداقل رساندن عوارض جانبی: ما می‌دانیم که هر‌چه استروئیدها طولانی‌تر استفاده شوند، عوارض جانبی شدیدتری می‌توانند داشته باشند. یک دوره بسیار کوتاه دوباره به بدن زمان زیادی برای ایجاد بسیاری از عوارض جانبی (استروژنیک و آندروژنیک) نمی‌دهد. حتی معمولا استروئیدهای خوراکی که اثر سمیت کبدی دارند، در یک دوره ۲ الی ۳ هفته‌ای مشکلی ایجاد نخواهند کرد. اگر هرگونه ژنیکوماستی در دوزهای بالا رخ دهد، باید به راحتی برای این دوره زمانی محدود قابل کنترل باشد.
• تمرکز بهتر روی دوره: انجام صحیح همه چیز (مثل رژیم غذایی، تمرین، استراحت و …) در یک بازه زمانی کوتاه دو تا سه هفته‌ای از در مقایسه با یک دوره طولانی راحت‌تر است.
• هزینه کمتر: اگرچه ممکن است تعداد دوره‌های کوتاه در یک سال نسبتا زیاد باشد، اما هزینه هر دوره پایین بوده و برای افرادی که نمی‌توانند برای دوره استروئید هزینه بالایی صرف کنند مناسب است.

معایب دوره استروئید کوتاه

• ترکیبات محدود: بازه زمانی بسیار کوتاه که برای به دست آوردن نتایج در اختیار دارید، شما را فقط به استروئیدهای زوداثر محدود می‌کند. زیرا استفاده از ترکیبی که برای شروع اثرگذاری به چندین هفته زمان نیاز دارد، سودمند نیست.
• زمان کم برای پیشرفت: با توجه به کوتاه بودن طول دوره (۲ تا ۳ هفته) بدن فرصت کافی برای تجمع عضلانی یا چربی‌سوزی ندارد. پس به نظر می‌رسد نتایج کلی کسب شده از دوره کوتاه نسبت به دوره طولانی کمتر است. برخی ورزشکاران در دوره‌های استروئید کوتاه، دوبار در روز تمرین می‌کنند تا بتوانند حداکثر سود ممکن را به دست آوردند.

ترکیبات استروئیدی مناسب برای دوره کوتاه

شما باید روی استروئیدهای خوراکی و داروهای تزریقی با استر کوتاه (زوداثر) تمرکز کنید. تستوسترون پروپیونات یک انتخاب خوب به عنوان ترکیب اصلی است؛ زیرا بسیار موثر بوده و یکی از معدود استروئیدهایی خواهد بود که در این مدت زمان کوتاه نتایج خوبی ارائه می‌دهد.

این گزینه خوبی است اما تنها گزینه‌ای نیست که شما دارید. برای استفاده از تست پروپیونات در یک دوره کوتاه، دوزهای بین ۷۵ تا ۳۰۰ میلی‌گرم در روز بسته به اهداف متغیر است. مصرف‌کنندگانی که می‌خواهند نتایج چشمگیر کسب کنند یا از استاپ خارج شوند، دوز بالاتر را انتخاب می‌کنند، در حالی که آن‌هایی که می‌خواهند دستاوردهای مداوم بیشتری داشته باشند، به سمت پایین‌تر خواهند رفت.دوزهای بالا برای همه قابل تحمل نیست و بسیاری از آنها چیزی در حد متوسط مانند 150-200 میلی‌گرم در روز را مفید خواهند یافت.

برای یک دوره پیشرفته، تستوسترون با سایر استروئیدهای خوراکی‌ها یا تزریقی برای بهبود نتایج ترکیب می‌شود. خوراکی‌ها را می‌توان در دوزهای بالاتر استفاده کرد، زیرا دوره آن به اندازه کافی کوتاه است تا اثرات منفی را جبران کند. دیانابول برای افزایش حجم و وینسترول برای چربی‌سوزی گزینه‌های رایج هستند.

وینسترول یا دیانابول به خوبی با دوز 50-100 میلی‌گرم در روز با تستوسترون پروپیونات ترکیب می‌شوند.

اکساندرولون گزینه دیگری است که آن را حداکثر ۱۲۰ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌کنید. اما این فقط برای شکستن استاپ رشد مفید است. داروهای تزریقی با یک استر کوتاه مانند ناندرولون فنیل پروپیونات (NPP) و مسترون پروپیونات و یا ترنبولون استات نیز بهترین عملکرد را دارند.

ناندرولون فنیل نباید بیش از دوز تستوسترون مصرف شود. مسترون پروپیونات را می‌توان با حداکثر ۷۵ میلی گرم در روز استفاده کرد. اما ممکن است احساس سفتی و گرفتگی عضلانی داشته باشید. با وجود این، بسیاری از افراد آن را افزودنی خوبی برای یک دوره کوتاه می‌دانند تا سختی و چگالی عضلات را افزایش دهد.

ترنبولون استات در یک دوره کوتاه برای همه مناسب نخواهد بود و ترکیبی است که دارای مزایا و معایب قوی است. در کوتاه‌مدت تا جایی که نتایج به دست می‌آید، بسیار مؤثر است. اما منجر به سرکوب بیشتر تستوسترون طبیعی می‌شود و این چیزی نیست که ورزشکاران بخواهند در یک دوره کوتاه درگیر آن شوند. در واقع یکی از مزایای بزرگ دوره کوتاه عدم سرکوب تستوسترون طبیعی بدن است.

شما می‌توانید با استفاده از HCG به همراه ترن استات در دوزهای نگهدارنده تا حدودی این مشکل را برطرف کنید. اما حتی در این صورت هم ممکن است عوارض جانبی شدیدتری را در هفته اول تجربه کنید. با این تفاسیر، ترنبولون استات ترکیبی است که فقط برای افرادی که می‌توانند اثرات منفی آن را تحمل کنند مفید است.

ترکیبات کمکی در دوره استروئید کوتاه

استفاده از ترکیبات کمکی در دوره‌های کوتاه کار بزرگی نیست. اگر از HGH استفاده می‌کنید باید دوز بالایی داشته باشد تا موثر واقع شود. بهتر است برای دو هفته با IGF-1 ترکیب شود. پیشرفته‌ترین کاربران ممکن است T3 یا انسولین را در نظر بگیرند. اما این‌ها برای مبتدیان نیستند و در صورت عدم انجام صحیح، خطراتی را برای تیروئید به همراه دارند.