IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولین ۱) در بدنسازی + نحوه مصرف

هر بدنسازی باید اهمیت هورمون رشد (GH) را بداند. هورمون رشد اثرات گسترده‌ای روی بدن دارد. مثل افزایش توده عضلانی،‌ افزایش طول عمر و حتی رشد استخوان‌ها. کمبود هورمون رشد می‌تواند منجر به بیماری‌های مختلف و عدم رشد کافی شود. سوال اینجاست که هورمون رشد چطور روی بدن تأثیر می‌گذارد؟ این هورمون در واقع تولید چندین هورمون و فاکتورهای دیگر را تحریک می‌کند. یکی از اصلی‌ترین آن‌ها فاکتور رشد شبه انسولین ۱ یا همان IGF-1 است که از کبد آزاد می‌شود. به بیان ساده، هورمون رشد منجر به ترشح فاکتور رشد شبه انسولین می‌شود.

هرگونه اختلال در تولید IGF-1 می‌تواند رشد طبیعی بدن را مهار کند و خطر ابتلا به مشکلات دیگر را افزایش دهد.

در این مقاله از فیتنسیا، در مورد فاکتور رشد شبه انسولین ۱ صحبت خواهیم کرد. همچنین به مباحثی مثل نقش آن در بدن، مزایای بالقوه‌ای که ارائه می‌دهد و علائم کمبود آن می‌پردازیم. با ما همراه باشید!

IGF-1 چیست؟

فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) که با نام سوماتومدین C نیز شناخته می‌شود، 70 اسید آمینه را در ساختار خود دارد. این هورمون پلی پپتیدی از نظر ساختاری با پروانسولین و عامل دیگری به نام IGF-2 هم‌خانواده است.

زنجیره‌های پلی پپتیدی فاکتور رشد شبه انسولین توسط پیوندهای دی سولفید در کنار هم نگه داشته می‌شوند.

در ابتدا در کبد تولید می‌شود، سنتز آن توسط هورمون رشد (GH) تنظیم می‌شود. توجه به این نکته ضروری است که به صورت محلی در بافت‌های بدن نیز تولید می‌شود.

بیشتر IGF-1 به پروتئین اتصال دهنده فاکتور رشد انسولین (IGF-BP) متصل می‌شود. اتصال بعدی به طور قابل توجهی نیمه عمر آن را در گردش خون افزایش می‌دهد.

فاکتور رشد شبه انسولین 1 در تمام طول زندگی تولید می‌شود اما در زمان بلوغ به اوج خود می‌رسد.

این نوشته فقط برای افزایش آگاهی مخاطبان است و مصرف هیچ دارویی را تبلیغ نمی‌کند.

فاکتور رشد شبه انسولین-۱ چطور کار می‌کند؟

بیایید ابتدا فرآیندی را که باعث آزاد شدن IGF-1 از کبد می‌شود، بررسی کنیم.

هورمون آزاد کننده هورمون رشد (GHRH) تولید هورمون رشد (GH) را در بدن تحریک می‌کند. هورمون رشد (GH) از طریق جریان خون به کبد می‌رود و در آنجا سنتز فاکتور رشد شبه انسولین 1 را تنظیم می‌کند. همانطور که قبلا ذکر شد، مقداری فاکتور رشد شبه انسولین 1 نیز در بافت‌های محیطی بدن تولید می‌شود.

سطوح بالاتر فاکتور رشد شبه انسولین 1 نیز با تحریک آزادسازی سوماتوستاتین از غده هیپوفیز، آزادسازی بیشتر هورمون رشد (GH) را مهار می‌کند، بنابراین سیستم بازخورد منفی را دنبال می‌کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که فاکتور رشد شبه انسولین 1 اساساً فعالیت هورمون رشد (GH) را تعدیل می‌کند.

به دلیل ساختار نسبتا مشابه IGF-1 به انسولین، به دو تیروزین کیناز گیرنده سطح سلولی مختلف متصل می‌شود که گیرنده‌های IGF-1R یا انسولین هستند.

اساساً با فعال کردن مسیرهای سیگنال‌دهی پروتئین فعال شده با میتوژن (MAP) کیناز و PI3K (5)، در دسترس بودن مواد مغذی بهینه را تشخیص می‌دهد، بنابراین تقریباً به تمام سلول‌های بدن سیگنال می‌دهد که تحت رشد سلولی قرار گیرند. اکنون می‌توان فهمید که چرا فاکتور رشد شبه انسولین باعث اثرات آنابولیک در بدن‌می شود. نه تنها این، بلکه روند آپوپتوز یا مرگ سلولی را به تاخیر می‌اندازد.

از آنجایی که IGF-1 اساساً با هورمون رشد (GH) هماهنگ است، نقش متابولیکی آن کاملاً آشکار می‌شود؛ زیرا باعث تولید پروتئین‌های سلولی می‌شود، متابولیسم گلوکز را تقویت می‌کند و استفاده از چربی را افزایش می‌دهد.

مهم است که بدانید IGF-1 همچنین به عنوان یک آزمایش تشخیصی برای هورمون رشد (GH) استفاده می‌شود. سطوح بالاتر آن نشان می‌دهد که ترشح هورمون رشد (GH) بهینه است.

فواید IGF-1 چیست؟

از آنجایی که IGF-1 تقسیم سلولی را تحریک می‌کند، اثرات سیستمیک بر بدن دارد و باعث رشد استخوان‌ها، افزایش توده عضلانی بدون چربی و تقویت غضروف‌ها و همچنین رباط‌های شما می‌شود.

یکی از اثرات قابل توجه فاکتور رشد شبه انسولین این است که باعث هیپرپلازی در سلول‌های عضلانی می‌شود. هیپرپلازی یعنی افزایش به‌هنجار (مطلوب) تعداد یاخته‌ها و سلول‌ها.

شواهد نشان می‌دهد که IGF-1 عملکرد ورزشی را افزایش می‌دهد، استقامت بیشتری ایجاد می‌کند و همچنین با اطمینان از ریکاوری سلولی، ریکاوری بعد از تمرین را بهبود می‌بخشد. همچنین، اگر بدنساز یا ورزشکار هستید، خبر خوب این است که زمان بهبودی پس از آسیب را به حداقل می‌رساند.

از آنجایی که IGF-1 متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد، تجزیه چربی را برای آزادسازی انرژی تحریک می‌کند، بنابراین ذخیره چربی را به حداقل می‌رساند و منجر به از دست دادن چربی می‌شود.

تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که فاکتور رشد شبه انسولین-۱ عملکرد سیستم عصبی را بهبود می‌بخشد و عملکرد شناختی را در افراد بهبود می‌بخشد.

اکنون اجازه دهید برخی از اثرات آن را بر روی سیستم‌های اصلی بدن مرور کنیم.

IGF-1 یک ترکیب ضد پیری

شواهد نشان می‌دهد که IGF-1 اثرات ضد پیری دارد و به افزایش طول عمر افراد کمک می‌کند. بر اساس آزمایش‌های بالینی روی موش‌های جهش‌یافته، کاهش محور سیگنال‌دهی هورمون رشد/IGF-1/انسولین به طور قابل‌توجهی شروع پیری را به تاخیر می‌اندازد و اثرات آنتی اکسیدانی بر بدن دارد.

IGF-1 و گسترش سرطان

از آنجایی که IGF-1 میتوژنز یا تکثیر سلولی را تحریک می‌کند و با اتصال به IGF-1R آپوپتوز را مهار می‌کند، محققان یک ارتباط مثبت بین سطوح بالاتر فاکتور رشد شبه انسولین و توسعه سرطان‌های اصلی پیدا کرده‌اند.

با توجه به داده‌ها، سطوح بالاتر IGF-1 در بیماران مبتلا به سرطان سینه، سرطان روده بزرگ و سرطان پروستات تشخیص داده شده است.

بنابراین، ممکن است داشتن سطوح بالاتر فاکتور رشد شبه انسولین در بدن، شما را در معرض افزایش خطر ابتلا به چندین نوع سرطان قرار دهد.

فاکتور رشد شبه انسولین-۱ و سندرم متابولیسم

قبل از صحبت در مورد نقش IGF-1 در سندرم متابولیک، اجازه دهید بررسی کنیم که سندرم متابولیک چیست.

سندرم متابولیک با گروهی از بیماری‌های قلبی عروقی مانند فشار خون بالا، دیابت نوع 2، سکته مغزی و غیره مشخص می‌شود. از آنجایی که همه این بیماری‌ها با یکدیگر در ارتباط هستند، اکثر بیماران در طول عمر خود از همه این بیماری‌ها رنج می‌برند.

از آنجایی که IGF-1 از نظر ساختاری شبیه به انسولین است، با میل ترکیبی بیشتری به IGF-1R متصل می شود و بنابراین می‌تواند برای درمان دیابت استفاده شود و احتمالاً می‌تواند مقاومت به انسولین را در افراد کاهش دهد.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد فاکتور رشد شبه انسولین همچنین می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهد. بنابراین، قلب شما را سالم نگه می‌دارد و پارامترهای قلبی عروقی شما را بهبود می‌بخشد.

علاوه بر این، از آنجایی که IGF-1 تجزیه چربی را تحریک می‌کند، خطر چاق شدن به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد زیرا ذخیره چربی به حداقل می‌رسد.

عوارض جانبی IGF-1

در حالی که ما قبلاً در مورد یکی از عوارض جانبی اصلی این دارو صحبت کردیم که ایجاد انواع مختلف سرطان از جمله پستان، کولورکتال و پروستات است. اما برای اینکه واقعا بدانیم آیا IGF-1 باعث سرطان می‌شود یا خیر، تحقیقات بیشتری لازم است.

دردهای عضلانی و مفاصل برخی از شایع ترین اتفاقات هستند. شاید هیپوگلیسمی نیز در افراد شایع باشد زیرا IGF-1 می تواند هموستاز گلوکز را مدیریت کند و باعث جذب بیش از حد گلوکز توسط سلول‌ها شود.

چه کسی باید فاکتور رشد شبه انسولین مصرف کند؟

هر کسی که به دنبال افزایش توده عضلانی بدون چربی، افزایش تراکم استخوان‌ها و مفاصل قوی و رباط‌های سالم است، می‌تواند فاکتور رشد شبه انسولین را طبق دوز مورد نیاز امتحان کند.

افراد مبتلا به سندرم متابولیک نیز می‌توانند از آن برای کاهش شدت اختلالات استفاده کنند.

از آنجایی که ممکن است باعث افزایش طول عمر شود، شاید بخواهید آن را برای زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر استفاده کنید!

البته اکثر مصرف‌کنندگان فاکتور رشد شبه انسولین، بدنسازان و ورزشکاران هستند.

دوز مصرف IGF-1

دوز توصیه شده برای مصرف IGF-1 مقدار ۲۰ الی ۱۰۰ میکروگرم در روز است.

شما می‌توانید در تمام 7 روز هفته از آن استفاده کنید زیرا نیمه عمر کوتاهی دارد.

بهترین زمان مصرف فاکتور رشد شبه انسولین چه زمانی است؟

اکثر ورزشکاران دوز مصرفی را بعد از تمرین شدید ورزشی مصرف می‌کنند.

آیا این دارو قانونی است؟

بله!

IGF-1 طبق دستورالعمل‌های صادر شده توسط FDA برای استفاده قانونی و ایمن است.

با این حال، مطمئن شوید که بیش از حد مصرف نکنید زیرا ممکن است باعث سایر اختلالات بالینی، مانند آکرومگالی شود.

جایگزین‌ها

به دلیل نیمه‌عمر کوتاه‌تر IGF-1، دانشمندان نیاز به توسعه انواع دیگری از آن را احساس کردند که نیمه عمر طولانی‌تر و همچنین قدرت بیشتری داشته باشد.

بیایید درباره مشتقات فاکتور رشد شبه انسولین بیشتر بدانیم و ببینیم آیا آنها برای اهداف شما مناسب هستند یا خیر.

IGF-1 یا IGF-1 LR3. کدام بهتر است؟

IGF-1 LR3 دارای 13 اسید آمینه اضافی در ساختار خود نسبت به IGF-1 معمولی است، بنابراین نیمه عمر آن تقریباً 20 تا 30 ساعت است.

به دلیل نیمه عمر طولانی آن، می‌تواند ساعت‌های طولانی‌تری در گردش خون باقی بماند و به گیرنده‌های سطح سلولی به طور موثرتری متصل شود و رشد سلولی را سریعتر فعال کند.

با توجه به تفاوت‌های ساختاری، IGF-1 LR3 نسبت به ترکیب اصلی خود یعنی IGF-1 تمایل کمتری به پروتئین‌های اتصال دهنده فاکتور رشد انسولین (IGF-BP) دارد. این باعث می‌شود IGF-1 LR3 قوی‌تر و از نظر دارویی موثرتر باشد.

LR3 همچنین از ورود گلوکز به سلول‌ها جلوگیری می‌کند که منجر به استفاده از چربی توسط سلول‌های بدن می‌شود.

دوز روزانه ۵۰-۲۰ میکروگرم IGF-1 LR3 توسط پزشکان برای یک دوره ۶ تا ۷ هفته‌ای پیشنهاد می‌شود زیرا ممکن است پس از آن حساسیت‌زدایی (مقاومت بدن) صورت گیرد.

IGF-1 یا IGF-1 DES؟

IGF-1 DES مشتق کوتاه‌تری نسبت به IGF-1 است. اما تقریباً ۵ برابر قوی‌تر از ترکیب اصلی می‌باشد.

در حالی که نیمه عمر IGF-1 DES بسیار کمتر از IGF-1 است، IGF-1 DES به طور کلی به صورت موضعی و نه برای اثرات سیستمیک بدن استفاده می‌شود. بیشتر برای تزریق موضعی استفاده می‌شود تا عضله و ناحیه خاصی اجازه رشد پیدا کند.

اگرچه مکانیسم دقیق اثر آن هنوز نامشخص است، تحقیقات نشان می‌دهد که IGF-1 DES قوی‌تر به سلول‌هایی که توسط اسید لاکتیک اضافی تغییر شکل داده‌اند، متصل می‌شود. این امر بازسازی و رشد مجدد سلول‌های آسیب دیده را تضمین می‌کند.

فاکتور رشد شبه انسولین بهتر است یا سوماتروپین (HGH)؟

در حالی که هورمون رشد انسانی (HGH) برای رشد کاملا ضروری است، مهم است توجه داشته باشید که باعث رشد مستقیم عضلات نمی‌شود. بلکه باعث تحریک آزادسازی IGF-1 از کبد می‌شود. سپس بر روی سلول‌هایی که می‌توانند تکثیر شوند و به خوبی رشد کنند، عمل می‌کند.

HGH معمولا توسط پزشک تجویز نمی‌شود. مگر اینکه کمبود هورمون رشد (GH) داشته باشید که با اختلالات متعدد مانند مشخص می‌شود.

اما تهیه پلی پپتید فاکتور رشد شبه انسولین در بازار آسان‌تر است. به همین دلایل، IGF-1 در مقایسه با HGH انتخاب بهتری است.

چرا بدنسازها از IGF-1 استفاده می‌کنند؟

اکثر بدنسازان به دلایل مختلفی از این پلی پپتاید استفاده می‌کنند. اولین دلیل این است که رشد عضلانی را تحریک می‌کند. به علاوه ریکاوری بعد از جلسات تمرینی شدید را آسان‌تر می‌کند.

برخی از شواهد نشان می‌دهد که امکان بهبودی سریع پس از آسیب را نیز فراهم می‌کند.

راهکارهای افزایش IGF-1 به طور طبیعی چیست؟

چند ماده طبیعی وجود دارد که می توانید برای افزایش IGF-1 به طور طبیعی مصرف کنید.

مصرف پروتئین با کیفیت بالا برای افزایش طبیعی آن واقعا ضروری است. علاوه بر این، مصرف ویتامین C و D می تواند سطح IGF-1 شما را به طور طبیعی افزایش دهد.

مواد معدنی مانند روی، منیزیم و سلنیوم نیز بسیار موثر هستند.

منبع: muscleandbrawn